Miguel de Pombo e Pombo

 

                                                 Miguel de Pombo e Pombo

  

Descendente da liñaxe dos Pombo (con orixe en Dubra no lugar do Castropombo) asentados na parroquia de San Martín de Razo e señores das casas de Vilar de Cidre, en Carballo, e Gondreo, en San Pedro de Sorrizo en Arteixo, Miguel de Pombo e Pombo era neto de Don Esteban Pombo, un home que foi bautizado en San Pedro de Sorrizo no ano 1721 e que emigrou a América en compaña do seu sobriño ou primo Juan Antonio, radicándose en Popayán no Novo Reino de Granada, onde desempeñou varios cargos importantes, entre eles o de Tenente Gobernador e Xustiza maior, designado polo virrei D. Pedro Mesía de la Cerda. En Popayán, Don Esteban Pombo casou con Doña Tomasa de Ante e Valencia, matrimonio de onde nacería Doña Agustina Pombo e Ante que casaría co seu primo segundo, o devandito Juan Antonio Pombo, nado en Galicia en 1742. Deste último matrimonio naceron cinco irmáns; María Antonia, o noso Miguel de Pombo e Pombo, María Tomasa, Joaquina e Francisco Antonio Pombo. O seu irmán Francisco Antonio Pombo, nado en Popayán no ano 1787, é tamén recoñecido por ser un valoroso prócer da independencia de Colombia. Fixo a chamada campaña do sur co seu íntimo amigo e tamén paisano Antonio Nariño (oriúndo de Dubra) e foi un dos cinco oficiais que non abandonaron a Nariño tralo repregamento do exército patriota na localidade de Pasto, ante o acoso das tropas realistas.  

Miguel de Pombo e Pombo, Popayán 16 de novembro de 1779, é considerado un dos próceres máis importantes da independencia de Colombia. Se Antonio Nariño é famoso por ser o primeiro tradutor ó castelán da Declaración dos Dereitos do Home e do Cidadán emanada da Revolución francesa de 1789 e tamén por ser recoñecido como o primeiro presidente da Gran Colombia, Miguel de Pombo e Pombo pasou a historia pola súa tradución ó castelán da Constitución dos Estados Unidos, dos artigos da Confederación e da Declaración de Independencia norteamericana, todos eles publicados en forma de libro en 1811. Neste libro insertou un "Discurso preliminar" de 120 páxinas no cal defendía o principio federativo na organización do país. O "Discurso Preliminar" é considerado un dos textos chave no desenrolo da incipiente república do virreinato da Nova Granada.

Miguel de Pombo e Pombo naceu no seo dunha familia prominente de Popayán. Estudou xurisprudencia no Colexio Rosario de Bogotá e pasou unha tempada en Europa. Foi un destacado abogado e desempeñou como tal na Real Audiencia. Aínda que non hai moitos textos de Pombo, son coñecidos algúns escritos inéditos como un discurso político no que defendía a eliminación do tributo indíxena e do estanco de tabaco e outro no que tamén se opuxo á concentración da propiedade da terra. Tamén foi representante do Colexio de Santafé e Secretario da Xunta Principal de Vacuna entre 1805 e 1808. Polo seu amor á ciencia foi nomeado investigador da Expedición Botánica na que foi discípulo de José Celestino Mutis.

Dende o primeiro momento Miguel de Pombo e Pombo abrazou o movemento pola independencia de Colombia a partir do ano 1810 cando foi membro da Xunta de Santa Fé, e a acta de Independencia leva a súa firma. Neste senso, foi Tenente Gobernador de Bogotá no ano 1811, ano no que tamén desempeñou o cargo de Fiscal do Tribunal de Goberno e de Facenda e entre 1812 e 1813 foi deputado polo Congreso. Porén "logo da entrada de Pablo Morillo en Bogotá durante a Reconquista Española, El Pacificador apresouno e fusilouno o 6 de xullo de 1816". Miguel de Pombo e Pombo tiña 36 anos. 

Na relación que elaboraron as autoridades españolas acerca dos crioulos fusilados durante o proceso de independencia describiron a Pombo como "autor de moitos escritos revolucionarios que contiñan máximas heréticas e sediciosas, de Constitucións para o Estado, e un dos máis tenaces e sustentadores da Independencia e inimigo do Rei". A este sobresaínte prócer tamén se lle atribúe a frase "os tiranos perecen, os pobos son eternos".

 

A difusión do apelido Pombo coincide co trazado da vía XX per loca marítima ou vía céltica, os señores de Pombo tiñan casa señorial no Terroal en Santa Comba, no pazo de Vilar de Cidre en Razo e no pazo de Gondreo en Arteixo. A familia Pombo é considerada a familia máis "aristocrática" de Colombia, Manuel de Pombo y Ante asinou a declaración de independencia da Gran Colombia, o seu sobriño Francisco Antonio de Pombo y Pombo, irmán de Miguel de Pombo, foi o único que non abandonou a Antonio Nariño na batalla do Cauca, Lino de Pombo O'Donnell foi o primeiro enxeñeiro e diplomático da Gran Colombia, José Ignacio de Pombo y Ante foi un recoñecido filántropo e benfeitor da cidade de Cartaxena de Indias promovendo a construción do canal para unir a cidade co río Magdalena.

Cartografía do apelido Pombo na provincia da Coruña

    

                     

BIBLIOGRAFÍA:

 

- POSADA CARBÓ, EDUARDO: "Miguel de Pombo, mártir de 1816". Artigo publicado no periódico ELTIEMPO de Colombia (12/05/2016). 

- "Pombo. Origen y linaje del apellido" en www.xenealoxía.org

- "Miguel de Pombo" en www.wikipedia.org/wiki/Miguel_de_Pombo

 

 

 

Deceso de Jesús Nariño Gómez

 

 

O día 8 de Outubro de 2020 faleceu, a idade de 83 anos, Jesús Nariño Gómez, na súa casa de Portocarreiro (Santa Comba). Será enterrado no cemiterio da Igrexa parroquial de San Fins de Freixeiro no concello devandito de Santa Comba. Era primo segundo da nosa familia, de Concepción Vilas. D.E.P. 

PARQUES EÓLICOS E PAISAXE

 

O miliario romano de Portomouro (Val do Dubra)

A rúa de Entrepontes debe o seu nome porque a súa traza discorre entre a ponte que cruza o río Tambre e a ponte que cruza o río Dubra. A rúa de Entrepontes, en Portomouro, no concello de Val do Dubra, concorda exactamente coa antiga mansión romana de Ad Duos Pontes, pertencente ó trazado da famosa e misteriosa vía XX per loca marítima e, xusto alí, localízase un miliario en granito silvestre de 2 metros de altura, 50 centímetros de base e 60 centímetros de diámetro coa seguinte inscrición "Ad Duos Pontes, mansio viaria da via XX per loca marítima" e, a continuación, unha detallada enumeración das diferentes mansións que compoñen a devandita vía con cadansúa distancia en millas.

© Marcos Castro Vilas, arquitecto

 

Proxecto de Reforma da Praza de España en Vigo

O proxecto propón a construción dun anel perimetral en torno a praza cun volume duns 12-15 metros de altura (B+3 ou B+4) e uns 14 metros de ancho que axude a redefinir a contorna da praza de España en Vigo, un espazo actualmente moi degradado e sen construir. Un anel baixo adáptase moito mellor ó entorno e non afoga ou pecha visualmente e de forma excesiva a devandita praza. A actuación complétase coa humanización da Avenida de Madrid con especial énfase na rúa Manuel Olivié e a súa especial conexión co castro de Vigo. 

Parasois construidos con policarbonato celular con lámina de control solar que permitan unha certa transmitancia lumínica pero un factor solar baixo. Considérase a posibilidade unicamente de lamas verticais de policarbonato celular orientábeis.

                                      Plano de humanización da entrada de Vigo

 

                                                    Altura do anel 15 metros

                                                  

                                                  Altura do anel 15 metros

                               

                                                  Altura do anel 21 metros

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© Marcos Castro Vilas, arquitecto.

Proxecto de Reforma do Concello de Vigo

Baséase na construción dun estrado ou plataforma duns 15 metros de altura (tres andares) en forma de U aberta cara o sur e de desenrolo ascendente ou escalonado. Este pedestal, a modo de baluarte ou castelo, ocupa volumetricamente o mesmo espazo que o edificio actual do concello, e reptando coma unha serpe céltica, descende pola ladeira abaixo do castro e sitúase na parte norte da parcela, como queréndose asomar ou despuntar cara unha cidade que ten aos seus pés, servindo a súa vez de apoio e soporte a dous volumes prismáticos que se orientan de maneira intencionada cara os dous eixes principais ou dúas vistas principais que definen o que é a cidade de Vigo, un eixe norte que mira cara a ría de Vigo e un eixe oeste, o principal, que mira cara as illas Cíes. O prisma do eixe norte chamado Briga, que se asoma cara a ría, ten unha altura de 12 metros (4 andares) e busca enmarcar ou colmatar as perspectivas ascendentes procedentes do Casco Vello. O prisma do eixe oeste chamado Caelo, o máis elevado, ten unha altura de 18 metros (6 andares) e representa a manifesta proxección da cidade de Vigo cara o solpor e as illas Cíes, tamén serve para enmarcar ou definir as perspectivas procedentes do Berbés e do Paseo de Alfonso XII. O conxunto resólvese na súa totalidade cunha cuberta vexetal coa posibilidade de incorporar estanques de auga de lecer ou piscinas.

       

 

 

 

 

 

  © Marcos Castro Vilas, arquitecto.

Proposta de Reforma e Rehabilitación do areal de Samil

O presente traballo recolle unha pequena proposta ou anteproxecto de rehabilitación e restauración do agredido areal da praia de Samil baseado na supresión dos aparcodoiros de coches que ocupan o areal orixinal, na supresión das piscinas e das áreas de xogo, e na supresión do actual trazado do paseo de Samil. Pola contra, isto permite a construción dun novo paseo retranqueado a respecto do anterior de 6 metros de ancho e a creación dun cordón dunar no lugar que ocupaba o vello paseo, con dunas de 0,5 e 1 metro de altura para protexer o novo paseo recuado das agresións do mar, do vento e dos temporais, en sintonía co que se está a facer noutros areais da costa española en base a principios de rexeneración e restauración ecolóxica e de sustentabilidade climática. En consecuencia, o ancho da praia aumenta considerablemente e mantense o uso peonil e de esparexemento do areal. O novo paseo, ó igual que o anterior, percorre lonxitudinalmente a longura do areal unindo as tres plataformas que acollen os tres establecementos de hostalaría. No extremo norte do areal sustitúese o forte desnivel do terreo por un graderío protexido dos ventos do norte e dende onde observar sentado os fermosos solpores das illas Cíes.

 

  

 

DESCARGAR Proposta de Reforma e Rehabilitación do areal de Samil



© Marcos Castro Vilas, arquitecto.